Wspólna ewolucja w świecie zwierząt i roślin
Co jedli ludzie na początku swego pobytu w lesie, w górach i na pustyniach Afryki? Przez prawie 7 milionów lat istnienia praczłowieka i człowieka byliśmy myśliwymi-zbieraczami, żywiącymi się dzikimi zwierzętami i roślinami. Choć we francuskich jaskiniach istnieją słynne malowidła wielkich bizonów, prawdopodobnie przeważającą część diety ludzi pierwotnych w Afryce stanowiły dzikie rośliny, jagody, korzenie i liście, z małą ilością białka zwierzęcego, wliczając w to owady. Ludzie pozwalali, aby ich kubki smakowe prowadziły ich do odżywczych produktów, które występowały wystarczająco obficie, by zapewnić odpowiednią ilość białka i kalorii.
Smak i zapach są cudami natury, które pozwalają nam w bardzo wyczulony sposób reagować na środowisko i nawet przy małych ilościach danej substancji odpowiednio interpretować jej obecność lub brak. Ludzie, którzy tracą zmysł powonienia, przestają odczuwać smak, a poprawiony smak ciepłego pożywienia jest częściowo związany z odczuwaniem zapachu potrawy. Ten system jest jednym z najważniejszych w naturze. Żyjąca dziko ćma może wyczuć wabiącą do łączenia się w pary substancję, zwaną feromonami, z odległości kilku kilometrów. Wiele gatunków ryb słabo widzi, ale posługuje się węchem, by znaleźć zdobycz. Ludzie korzystają z tych zmysłów nie tylko po to, by znaleźć pożywienie, ale także by się nim cieszyć.
