To, co szczególnie ważne, to że relacja jest procesem. Może się zmieniać z Ja-Ty w Ja-To i odwrotnie. Pojedyncze Ty, gdy skończy się proces relacji musi stać się To, z kolei pojedyncze To przez wejście w proces relacji może stać się Ty. Dzięki tej zmienności człowiek poznaje swoje Ja, jest jego świadomy, jest też świadomy tego, co i jak może realizować w wymianie z drugim człowiekiem. Dzięki temu z kolei może wchodzić w świadome relacje z innymi osobami.
Integrująca ideę Ja-Ty psychoterapia sprzyja poznaniu wszystkich swoich ograniczeń i możliwości budowania relacji, kontaktu. Zaś samo nastawienie terapeuty do pacjenta jako do „Ty” ułatwia mu przyjęcie podobnej, ludzkiej postawy.
Spośród dostępnych metod psychoterapii relacja typu „Ja-Ty” występuje najczęściej w:
psychoterapii skoncentrowanej na osobie Rogersa;
terapii Gestalt;
logoterapii Frankla i innych terapiach egzystencjalnych.
Ponieważ jednak jest funkcją dojrzałości terapeuty i gotowości pacjenta, zaistnieć może w kontakcie terapeutycznym niezależnie od metody psychoterapii.
Idea „Ja-Ty” jest zatem kolejną ważną podwaliną filozoficzną w psychoterapii, która pokazuje, że ważniejsza od najbardziej wyrafinowanej techniki psychoterapeutycznej jest jakość i autentyzm samej ludzkiej relacji. Ludzkie problemy emocjonalne powstają od początku istnienia właśnie w relacjach z ludźmi i w nich mogą być najpełniej przezwyciężane.
